In 1631 stierf de derde vrouw van Shah Jahan , keizer van het Mogolrijk ten tijde van de grootste welvaart, tijdens de geboorte van hun 15e kind, Gauhara Begum. Hij beloofde zijn vrouw een gebouw te laten bouwen die net zo mooi was als zij. Alle beroemde architecten kwamen bijeen om de Taj Mahal zo mooi te maken. De bouw van de Taj Mahal begon in 1632, 2 jaar na haar dood.De hoofd architect Isa Khan. Nadat hij de Taj mahal had gebouwd heeft Shah Jahan zijn rechterhand eraf gehakt, zodat hij niet nog een keer zoiets moois kon maken. De hofkronieken van Shah Jahan's verdriet illustreren de liefdesgeschiedenis, wat van oudsher is gehouden als een bron van inspiratie voor de Taj Mahal. Het belangrijkste praalgraf werd voltooid in 1648 en de omringende gebouwen en de tuin werden vijf jaar later afgewerkt.

De Taj Mahal bevat en breidt uit op ontwerptradities van de Perzische architectuur en de eerdere Mogoel-architectuur. Specifieke inspiratie kwam van succesvolle Timoerid- en Mogoelgebouwen, met inbegrip van de Gur-e Emir (de tombe van Timoer Lenk in Samarkand), Tombe van Humayun, Tombe van Itmad-Ud-Daulah (ook wel de Baby Taj), en Shah Jahan’s eigen Jama Masjid in Delhi. Terwijl vroeger Moegolgebouwen vooral werden gebouwd van rode zandsteen, bevorderde Shah Jahan het gebruik van wit marmer ingelegd met halfedelstenen. Gebouwen onder zijn beschermheerschap bereikten nieuwe niveaus van verfijning.